عمو روحانی | عمو اخوان

سیره ی عملی حضرت علی علیه السلام

 

 

فایل مرتبط با درسنامه سیزده رجب را از اینجا دانلود نمایید.

نام درس
                              حضرت علی (ع) و فرصت ها

موضوع: تاریخ
هدف کلی: دانش آموزان در این درس با سیره ی عملی علی (ع) در مغتنم شمردن فرصت های عمر آشنا می شوند.
اهداف جزیی: دانش آموزان در این درس با موراد زیر آشنا می شوند:
1. زودگذر بودن عمر انسان و ارزش فرصت های جوانی.
2. دو حدیث درباره ی مغتنم شمردن فرصت ها و عمر
3. چگونگی استفاده ی امام از فرصت ها در استفاده از علم پیامبر اکرم (ص)
4. نوجوانی، فرصتی برای عبادت خدا.
5. ورزش در نوجوانی، یعنی استفاده ی از عمر

هدف رفتاری: امید می رود در پایان درس دانش آموزان با برخی از سیره های عملی علی(ع) در استفاده از عمر آشنا شوند و آن ها را در زندگی خود به کار بگیرند.
روش های مناسب تدریس: 1. فعال 2. توضیحی (سؤال و جواب، مسابقه، داستان و …)
رسانه های آموزشی: تخته سیاه و گچ


حضرت علی (ع) و فرصت ها

خدایا یاریم کن تو به قدرت به نام خود که رحمان و رحیمی
با سلام خدمت شما برنامه را شروع می کنم. شکلی روی تخته می کشم تا شما بگویید چه شکلی است.
درست گفتید، شکل یک درخت با چند برگ است. شاید در فصل بهار وقتی درختان لباس سبز می پوشند و برگ های سبز خودنمایی می نمایند، به طراوت و تازگی برگ ها توجه کرده باشید. سبزی برگ، همیشگی نیست در پاییز زرد و از تنه ی درخت جدا می شود و بر زمین می افتد من از شما می پرسم آیا می شود این برگ زرد دوباره با طراوت و سبز شود؟ جواب منفی است.
من جلوی هر برگ حرفی می نویسم. این حرف اول چهار مرحله از عمر انسان است، می توانید آن مراحل را بگویید؟ بله!

مرحله ی اول: کودکی
مرحله ی دوم: نوجوانی
مرحله ی سوم: جوانی
مرحله ی چهارم: پیری.

هر مرحله برای خودش ارزشی دارد و هیچ یک هم قابل برگشت نیست، همانند برگی که از درخت جدا شود باید قدر مرحله ی نوجوانی (مرحله ی دوم از مراحل عمر است) را بدانیم، چرا؟ به برنامه ی 6 سؤال و یک جمله توجه کنید تا برایتان مشخص شود. من یک جدول نردبانی با بیست دو خانه روی تخته رسم می کن سپس از شما 6 سؤال می پرسم و حروف مربوط به جواب های صحیح را در خانه های تعیین شده می نویسم.

1- گفتاری که حقیقت نداشته باشد: دروغ (3-4-12-13)
2- پنده دهنده ی بی زبان: کتاب (11-10-2-1)
3- بی چین و چروک، مسطح: صاف (7-14-6)
4- نقل کننده: ناقل( 9-15-8-5)
5- صدودهمین سوره ی قرآن: نصر (16-19-17)
6- کناره ی دهان از بالا و پایین که روی دندان ها را می پوشاند: لب( 20-21)
1 2 3 4 14 5 6 17 7
8 21 20 15 9 10 11 12 16 13 19

در این جا از شما می خواهم حروف را از سمت راست به هم متصل کنید تا کلامی از حضرت علی(ع) را به دست آوریم.

همان طور که می بینید جمله ی: «بادِرِ الفُرصَهَ قَبلَ اَن تَکُونُ غَصَّهً» به دست آمد که معنایش این است: «فرصت را دریاب پیش از آن که سبب غصه شود.» بله! نوجوانی هم فرصتی است که باید از آن استفاده کرد.

چگونه؟ کی از آن ها آموختن است که در سن نوجوانی بسیار اهمیت دارد. حضرت علی (ع) هم از فرصت نوجوانی خود برای آموختن استفاده می کرد. او همیشه همراه رسول خدا (ص) بود، به چند دلیل او توانست از محضر رسول خدا (ص) بیشترین استفاده را ببرد:

1- از آغاز بعثت ایمان قوی به رسول خدا (ص) داشت و او را صادق، امین و پیامبر خدا می دانست.
2- برای فراگرفتن سخنان آن حضرت (ص) آیات قرآنی چنان علاقه ی وافر و نبوغی سرشار داشت که هیچ شخص دیگری چنان نبود.
3- پیوسته مراقب بود تا هر چه را که می شنود و می بیند در صفحه ی دل و یا کاغذ ضبط کند.
4- حضرت رسول خدا (ص) هم عنایت خاصی داشت تا هر چه را که بر او نازل می شود به حضرت علی (ع) یاد دهد. برای همین هر گاه در شب به او وحی می شد پیش از آن که صبح شود به حضرت علی(ع) خبر می داد و اگر در روز بر او وحی میشد قبل از اینکه شب شود آن را به حضرت علی(ع) یاد می داد. حضرت علی (ع) خود نیز می فرمود: « هر گاه از حضرت پیامبر اکرم (ص) سؤال می کردم، حضرت از گنجینه ی علمیش به من می آموخت و هر وقت ساکت بود و سؤالی نمی کردم خود به من علم می آموخت. »

در این جا من از شما سؤال می کنم آیا تا به حال شده که شما برای پرسش و یادگیری در راه خدا صدقه بدهید؟

امام و مولای شما حضرت علی (ع) این کار را می کرد، به این حکایت گوش کنید! روزی حضرت رسول خدا (ص) به حضرت علی (ع) فرمود: « یا علی! به من وحی شده است مردم قبل از هر پرسشی از من اول باید صدقه ای به فقیر بدهند و من قصد دارم مقدار صدقه را یک دینار قرار دهم.» علی (ع) عرض کرد: «یا رسول الله (ص) اگر مقدار صدقه یک دینار باشد، مردم سؤال نخواهند کرد.»
حضرت (ص) فرمود: «پس چقدر باشد؟»
حضرت علی (ع) عرض کرد: «یک دانه گندم یا یک دانه جو»
البته مردم حاضر نشدند حتی با چنین هزینه ی اندکی از حضرت پیامبر (ص) سؤال کنند، مگر حضرت علی (ع) که صدقه داد و برای بهره بردن از دانش حضرت پیامبر (ص) به محضور او (ص) شرفیاب شد.
بله! حضرت علی (ع) که قدر دانش ناب نبوی (ص) را می دانست، هزینه ی آن را هم مشتاقانه می پرداخت و به خاطر اهمیتی که به خود می داد، از هدر دادن و تباه ساختن فرصت ها پرهیز می کرد. حضور در محضر حضرت رسول خدا (ص) را مغتنم می شمرد و از او سؤال می کرد من هم فرصت را مغتنم می شمارم و با یک مسابقه برنامه را دنبال می کنم. شما و شما لطفاً برای شرکت در مسابقه تشریف بیاورید. من دو سری کارت هفت تایی دارم، به هر شرکت کنند یک دست از این کارت ها را می دهم باید هفت تکه را کنار هم بچینند.
بپرهیز
که
عمرت را در راه غیر طاعت
و
بندگی تباه کنی

از برنده می پرسم نام کدام امام با چیدن تکه ها کنار هم به دست آمده؟ علی 

حالا از شرکت کننده ی دیگر می خواهم با صدای بلند جمله داخل طرح را بخواند. همان طور که شنیدید حضرت علی (ع) با این سخن: «بپرهیز که عمرت را در راه غیر طاعت و بندگی تباه کنی.» ما را به طاعت و بندگی دعوت می کند،تا عمر خود را در این راه صرف کنیم همان طور که خود حضرت علی (ع) در سنین نوجوانی چنین بود. اینک جریانی را در این مورد برای شما نقل می کنم. هنگامی که وقت نماز می شد، حضرت رسول خدا (ص) به سوی درّه های مکه می رفت، حضرت علی (ع) نیز با او راهی می شد و این کار پنهان از چشم دیگران انجام می گرفت. آن دو در میان دره ها نماز می خواندند و چون شب می شد به مکه با می گشتند. مدتی بر این حال گذشت تا آن که روزی ابوطالب حضرت پیامبر(ص) و حضرت علی (ع) را دید که مشغول عبادت هستند از آن حضرت (ص) پرسید این چه کاری است؟
حضرت رسول خدا (ص) فرمود: « این دین خدا، دین فرشتگان، دین رسولان و دین پدر ما حضرت ابراهیم (ع) است.» در این وقت حضرت علی (ع) گفت: « ای پدر! من به خدا و رسول او ایمان آورده ام و در آنچه آورده است او را تصدیق کرده ام و برای خدا با او نماز گذاردم.»
ابوطالب به حضرت علی (ع) فرمود: پسرم بدان که محمد (ص) جز بر کار خیر دعوت نمی کند، پس همراه او باش.»
علی (ع) نوجوان همواره همراه پیامبر (ص) بود. او نه تنها علم می آموخت، بلکه خدا را هم عبادت می کرد و به فکر جسم خود نیز بود. من در این جا با یک سؤال به این مطلب اشاره می کنم.

نام ورزشی را بگویید که با یک حرکت تبدیل به نام یک وسیله می شود؟ احسنت! کُشتی

حالا می توانید چند فن کشتی را بگویید؟ بله! زیر یک خم، زیر دو خم، فتیله پیچ، بار انداز و … کشتی ورزشی بسیار قدیمی است که حتی در زمان حضرت علی (ع) هم نوجوانان و جوانان به آن می پرداختند، حضرت علی (ع) کشتی گیر خوبی بود در تاریخ آمده است که ابوطالب پدر حضرت علی (ع) بسیاری از مواقع فرزندان، برادر زاده های خود را جمع می کرد و به آنان دستور می داد با هم کشتی بگیرند. حضرت علی (ع) نیرومند بود، بازوانی قوی داشت آستین های خود را بالا می زد و با برادران و عمو زاده های خویش کشتی می گرفت، همیشه با یک چرخش سریع پشت تک تک آن ها را به خاک می مالید برای همین پدرش نیز او را تشویق می کرد و می فرمود: «حضرت علی (ع) پیروز شد». به همین سبب او را «ظهیر» نامیده اند.

آیا می توانید قسمتی از دعای کمیل را بگویید که در باره ی پرورش جسم می باشد؟ ….قَوَّ عَلی خِدمَتِکَ جَوارِحی وَ اشدُد عَلَی العَزیمَهِ جَوانِحی

حالا دو گروه شوید:
گروه اول: قوّ علی ….
گروه دوم: و اشدد …..

نویسنده:

غلامرضا محسنی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *